Zevkten mahrum olan bir gönül,
Yolunu hiç beklemez şimdi.
Ve içinden üzülse de o,
Tek başına ateşte yandı.
Üzülmedi beklemedi gün,
Minnetlere açmadı ağız.
Geçti—gitti yok aşktan bugün,
Yaşamaya öğrendi yalnız…
Rukiye GAZİYEVA
Özbekistan
Tercüme: Cihangir NOMOZOV
