Kerkükname
Galibe Haciyeva
Dedim birce kere Tebrizi görem
Gördüm bu hasretim sona yetmedi
Gülistan bağından bir çiçek derem
Derdim içimdeki gurbet bitmedi
***
Kerkük’e boylandım visali görüm
Gördüğüm bu visal hicrana döndü
İstedim birleşek elimi verim
Düşmanlar od döktü güneşim sönsü
***
Cellatlar elinde bir dustak kimi
İnleyip sızlayan güzel Kerkük’üm
Hiç kimse anlamaz desem derdimi
Başımın daşını men hara tökem?
***
Ellerim yazalı kalpdir sana
Anadan ayrılan bir yavru kimi
Vatandan hasretle baxır vatana
Kerkük’üm bir parça alev dilimi
***
Tebrizi’n adı elde kolu kanadllı
Sesi de kesilip danışa bilmir
Kerkük’ün yolları kanlı kadalı
Hiç kimse gözünün yaşını silmir
***
Gözünü kan tutup zalım düşmanın
Axıdır kanımı seller yerine
Kerküksüz yarısı yok üreğimin
Düşmanlar yaranı vurdu derine
***
Kerkük’ün bağrına basılan dağdan
Bir vaxıt düşmanın da bağrı alışır
Türklüuüm birleşip elin kaldırsa
Bir anda geçilmez dağları aşar
***
