Dinmeyen acının adıdır
Könül Ordubadi
Hocalı Aradan 30 sene geçmesine rağmen hala yaralarımız derin, her yıl tazeliğini koruyan feryatları kulaklarımızda inleyen dinmeyen acının adıdır Hocalı. Dünyanın sağır kör olması adaletsiz bir dünyada yaşadığımızın bariz nümünesidir. Anaların haray sesi evlatların işkencesi yürekleri dağladı o gece. Asrın utanç yeri, tarihin kara lekesidir Hocalı. Paramparça olan arzuların umitlerin yok olan anıdır,Hocalı.
Kaç çocuğun hayata bakışlarının öksüz kalan mirası büyümeyen yetim arzuların katilidir Hocalı. Nişanlı kızlarımızın açılmamış honcası ölüm emrinin yazıldığı namusun kirlendiği karın kan renkli libasıdır Hocalı. Ne unuturuz ne unuttururuz. O gün bebeklerin anne karnından süngü ile deşilip çıkarıldığı gündür. O gün dokuz aylık kız çocuğunun silahın kundağı ile kör edilen ayaklar altında kör gözleriyle anne kokusuna süt kokusuna bağırarak ağladığı süründüğü gündür. O gün namusuna tokunmasınlar diye nice nice kızlarımızın kendilerini intihar ettiği gündür.
O gün anne bu kavşaktan o kavşağa oğlunun tırnaklarının çıkartıldığı o vahşi ölümlerin şahit günüdür. O gün kız çocuğunun gözleri önünde diri diri babasının yakıldığı gündür. O gün annenin 13 yaşlı balasının dersisinin soyulduğu gündür. O gün diri diri insanları biri birine çivileyip köprü salıp üstlerinden geçilen gündür. O gün annesinin göğüsünü kesip ağlayan çocuğun ağzına tıkayarak susturulan gündür. O gün başların burunların kulakların kesildiği gündür. O gün gözlerin çıkartıldığı gündür. O gün sivil insanlarının kurşuna dizildiği gündür. O gün tecavüz taciz vandalizm günüdür. O gün katliam yok nice nice ailenin mahv edildiği ,,Soykırım” gecesidir. Bir sözle insanlığın öldüğü gündür.
Bu nasıl susmak bu nasıl lal olmak, bu nasıl sağır olmak.Dünya sustu sağıra döndü. Bu haray feryat seslerini hiç mi duymadılar. Hiç mi içlerinde vicdanları sızlamadımı? Hiç mi evlatları önünde oturduklarında o çocukların çığlık sesleri kulaklarında çinlemedimi. Asrın amansız vahşeti kanlı Hocalı! O gün bu gün gibi eskilmeyen ağrılı acılı yaralı Hocalı! Hain saldırı haydut bir millet olan ermeni işgalcilerini dünya gördü ama sustu. O masum insanların oluk oluk akan kanlarının gisası hala ödenmedi.
O yıllardan sonra canlarını kurtarıp yaşayan Hocalılar eskisi gibi olamadılar. Hep bir yerlerinde nişgil hep bir yerlerinde acının verdiyi ıztırapla yaşadılar. Büyüdüler ihtiyarlaştılar Vatanda Vatansız oldular. Hocalı onlar için na kadar korkunç vahşi hatıralarla canlarını sarsada ölüm anında Hocalı diyerek ebediyete kovuşdular. O gün onların ruhları şad olacak ki, mezarlarının üstüne bir ovuç Hocalı toprağı tökülecek.
Göçmen ne demek biliyor musunuz? Vatansız, hep bir yanı kesik, inler mızrabın sarı simi gibi tek Hocalılar değil. Hocalı kendisi de Vatanda öksüz yetimdir. Bir gün Harı bülbül gibi o da asıl sahibine kavuşacak. O gün çok yakında… O gün katl edilen masumların günüdür. Tarihin kan yaddaşı ölenlerin düğünüdür! Ruhunuz şad olsun! Hocalı Azerbaycan’dır!