SAÇMA (Tuhaf)
Ali Marufoğlu
Sayın Okurlarım:
Kitabın önsözünde “ Deli Dubur ” lara imrenirim dediğim için bir iki delinin sözüyle başlamamda tuhaf görülmesin. Asıl tuhaf görülecek bir deli aşığının soruya verdiği enterasan cevabıdır.
Soru: Falan Efendi seslerin en tatlısı hangisidir?
Cevap : “ Para şıkırtısı, kefgir tıkırtısı, gelin fikirdisi ”dir.
Şimdi soru sırası bizde…
Aklına ve kalbine güvenen edebiyatçıların bile kolay saptayıp ta açıklaya bilemediği normal yaşamın arzularını iki sözcükle, üç cümlecikle hem de mevzu olarak bir delinin vurgulaması tuhaf değil midir? (7)
Çağının sultanına…
Düngün ille de valilik yapacaksın diye ruzladığın Behlül bugün delirdi, demiler o da.
Hayır… delirmedi… demiş… sadece yakasını elimizden kurtardı. Velselam…
Soru sırası yine bizde:
Gönüllerin en gizli köşesinde yazılı esrari okuyabilen işlek zekâların tanrı intikamından afleti tuhaf değil müdir?
Dünyanın öbür ucunda bir kıvılcımı görebilen gözsüzlere “ kör ” öz eliyle yakıp tutuşturduğu ateşin alevini görmekten acizlere “ gözlü ” diyoruz! Tuhaf değil midir? “ Göz sözler kör değil ; görgü sözler kördür ” Gerçekte ölçülü bir söz.
Tuza bağlı bir köyün kervancıları bir gecede ayaz bir …6… kırağında konmuşlardı. Ayakları suya değercesine uzanan bir genç uykudan tiksinerek dayısına seslenmiş:
Dayı… yı… ı… ossuzam…
Uykuya muhtaç olan yorgun dayı yiğeninin şu aptallık ve yolsuzluğuna öfkelenmiş, yerinden sıçradığı gibi kafasından tutarak yattığı yerden yiğenine bir yarım daira çizdirmiş ve dudaklarını akar suya batırarak (8) hırsından :
İşte sen… işte su… iç iç iç… demişti. Bana kalırsa “ yiğen iştikçe dayının da uzun bir ıslık öttürmesi gerekirdi ”.
Cahil toplumlar inek, deve, manda sürülerine benzer; çobanları devlet adamları, yem verenler edip ve şairler, ıslık çala çala su içirenleri musikarlardır.
Bir yaman gam bendiyem Gücüm biz, sen, ben diyem
Hac ayda hala-ı teper Men hale dam ben diyen
Kimi miner sevpare Kimi hale-u güptare
Kimini zalim felek Çalar çaldan çapare
Yoksul ekmek derdi, zengin ölmek korkusu çeker. Zenginlerin bir an bile hatrından çıkmayan ölüm korkusu yoksulların yılda bir defa yadına gelmez.
Ey cihadı ağaca yula Ağ yola ağaca yola
Bek sen sen paşa sen sen Biz biraz akçe-i ola
Delileri akıllardan seçebilmeyen bunaklar bile uygarlıktan dem vurar. ( 9syf)