Hüma Kuşu
Şiir: Rabie RUŞİD
Bir kuştum çoğu zaman, ansızca yaralanan
Düştüm dipsiz kuyulara kanadım kırılınca,
Kâh Edirne’de soluklandım
Kâh İstanbul’da anımsadım
Kâh Karadeniz’de avundum
Kimi zaman gökyüzündeydi umutlarım
Kimi zaman bir ağaç gölgesinde
Ah içime sinmişti sessizliğim
Ve ben bir Hüma Kuşuydum senin bilemediğin
Kanadım kırıldı çoğu zaman sen hissetmedin
Izdırap birikti küçük gönüllerde
Uçuş bir nebze azaldı yükseklerde
Uçamadım, pencerene konup kaldım.
Sessizliği çok duydum, yeis
Sensizliği çok gördüm ne iş?
Bir dere kenarında gördüm suyu
Çocuğun gözyaşında hissettim tuzunu
Sen bihaber!
Oysa her çırpınışım sanaydı bir haber
Ve ben bir Hüma Kuşuydum senin göremediğin
Asla sevemediğin.