ALNINDAN ÖPERİM
Gülhan Gürbüz
Bu gidişin beni öldürür sanma.
Seviyorum diyenlerin,
Bir hoşçakala sığdırdıkları vedaları,
Defalarca sırtlandım omuzlarıma.
Senin de ağır gelmez gidişin.
Kedere, geceye ve ıssızlığa
Demir atmaya alışkın yüreğim.
Çekemeyeceksen aşkın cefasını,
Nasır tutacaksa kalbin,
İlk yokuşta tık nefes kalacaksa bedenin,
Yok yere yüreğimi umdurma benim.
Üç beş şiir karalarım ardından.
Bir süre yıkılan hayallerimin yasını tutarım,
En alasından.
Bir yaprak daha koparır atarım,
Gönül defterimin sayfalarından.
Kor olsa da yüreğim;
Dilim lâl, gözüm kör olur sana.
Tek söz etmem, susarım çığlık çığlığa.
Ben yaşarım her halükarda nasıl olsa.
Nelere alışmaz ki insan…
Bitmese de hayatla kavgam;
Hiç küstürmedim aşkı,
Açık bıraktım yüreğimin kapılarını.
Hiç umudumu kesmedim,
Ne Yaradan’dan ne de gelecek baharlardan.
Bilirim;
Her insan kendine kalır, yolun sonunda.
Kendine dost, kendine yâr,
En çok da kendine kırgın ve kızgın.
Varsın kalmasın ardımda hoş bir seda.
Gururumu gönlüme katık ederim.
Ve bunca çirkinliğe rağmen,
Bileğini büktürmeyen yüreğimin,
Alnından öperim.
***
