NEYLEYİM
Gülhan Gürbüz
Bağban olsa bağımda, hasbahçenin gülüydüm.
Arkamda dağ olmayan yâri gayrı neyleyim.
Aşk ehline düşseydim, bir ömür bülbülüydüm.
Gönlümde sağ kalmayan yâri gayrı neyleyim.
Yâr yoluna bakmaktan, gözüm duman bürümüş.
Dertlerim ardım sıra almış başın yürümüş.
Vuslatı beklemekten, olan ömrüm çürümüş.
Kadir kıymet bilmeyen yâri gayrı neyleyim.
Çeşmime giryan oldu, içimdeki bu savaş.
Çatladı sabır taşım, sol yanımda pür telaş.
Bir deli başım kaldı, çığlıklarım canhıraş.
Kırıp gönül almayan yari gayrı neyleyim.
Gecelerden karaymış, şu alnımın yazısı.
Gideni hayra saydım, imtihandı bazısı.
Seneler geldi geçti, durur yürek sızısı.
Bir haberin salmayan yâri gayrı neyleyim.
Dar-ı dünya dediğin, meçhule giden yoldu.
Aşk sandığım gönlümde, harlanan ateş oldu.
Yıkılsın kara bahtım, yine gözlerim doldu.
Bir derdimi bölmeyen yâri gayrı neyleyim.
Hep aynı yerden vurdun, yetmedi mi ey hayat!
Derdimden dûçar oldum kalmadı ki kol kanat
Ah, koyverin gireyim kara toprağa heyhat!
Ben ölürken gelmeyen yâri gayrı neyleyim.
***
