Altmış beşinci 14 Temmuz!
Fevzi Türker
14.07.2024
Korkunç 14 Temmuz 1959 Kerkük katliamının üzerinden tam altmış beş yıl geçti. Türkmen toplumu olarak bugün yaşadığımız çilenin ,bölünmüşlüğün, ötekileşmenin ve içler acısı siyasal ,sosyal ve ekonomik durumlarımızın temelleri ne yazıktır ki kendimizi savunamadığımız, Ata Hayrullah gibi bir kahramanı ve arkadaşlarını şehit verdiğimiz 14 Temmuz 1959 Kerkük katliamı da atılmıştır.
Eşi ve benzeri görülmemiş 14 Temmuz Kerkük katliamını Türkmenler olarak ne Irak’a ne de Dünya’ya kitaplarla ve dizilerle tanıtabildik, ne de şehitlerimizin öcünü, katliamdan dersler çıkararak alabildik.65 yıl oldu yaptığımız tek şey ağlamak, sızlamak ve mevlitler okutmak oldu.
14 Temmuz Kerkük katliamını Türkmenlere karşı kimlerin niçin planlayarak uyguladığını Hala derinlemesine kavrayamadığımız için, ne örgütlenebildik ne de dersler çıkararak 65 yıl geçmesine rağmen güçlenebildik.
1959 Kerkük katliamının uygulayan planın başlıca hedefi, Türkmen toplumunun bel kemiğini kırarak parçalamak olduğu gibi, esasen zayıf olan Türkmen milli şuurunu da daha zayıf hale getirerek Kerkük’ü Türkmensizleştirme oldu. Katliamdan hemen sonra Kerkük’ten kaçışlar başladı .
Türkmenleri, ötekileştirerek yok etme planları 1959 Kerkük katliamından sonra da devam etti ve günümüze dek devam etmektedir. 1970’lerde başlayan faşist Saddam’ın Türkmen bölgelerinde başta Kerkük olmak üzere uyguladığı Araplaştırma politikaları ile başlayan zulüm zinciri çerçevesinde yüzlerce Türkmen genci idam edilmiştir.1959’da olduğu gibi her hangi bir tepki veya direniş göstermeden uygulanan idamlara karşı susmayı maalesef tercih ettik.
16 Ocak 1980’de,Türkmenlerin bel kemiği, büyük insan Dr. Necdet Koçak ve arkadaşlarının BAAS rejimince Bağdat’ta idam edilmeleriyle bir kez daha kırılmıştır. Dr. Necdet Koçak’ın idam edilmesiyle, Türkmen kurtuluş hareketi doğmadan, bazı soysuz ve hain Türkmen’in tanıklık etmesiyle yok edilmiştir.1959 Kerkük katliamında olduğu gibi 1980’de Necdet Koçak’ın ve arkadaşlarının şehadeti olayında da toplum olarak tepkisiz kaldık. Bir kaç Belediye otobüsünü bile yakamadık.
Altunköprü, tarihinin en korkunç katliamını 1991’de yaşamıştır. Saddam rejiminin katil askerleri, rejime karşı oldukları bahanesiyle, Altunköprü’lü 104 masum genci evlerinden alarak, Altunköprü’ye yakın bir derede hunharca şehit etmişlerdir. Halepçe katliamından daha büyük ve korkunç olan Altunköprü katliamını, Türkmenler olarak Irak’a bile duyurmakta aciz kaldık. Kürtler ise Halepçe katliamını dünyaya kamuoyuna kitaplarla ve belgesellerle duyurmuşlardır.
ABD’nin Irak’ı işgal etmesinden sonra da Türkmen bölgeleri başta Telafer olmak üzere daha önceden planlanmış büyük katliamlara maruz kaldı. Türkmen coğrafyasının en büyük ilçesi olan Telafer, bugün parçalanmış durumda ve en acı günlerini yaşamaktadır.
Unutmamalıyız ki, Türkmenler ve coğrafyaları bugün çekiç ile örs arasında sıkışmış durumda dolayısıyla uyanmadığımız, birlik olmadığımız, Türkmen olduğumuzu her şeyin üzerinde görmediğimiz, maruz kaldığımız katliamlardan ders çıkarmadığımız sürece hiç kimse bizim ne göz yaşımıza bakacak ne de Türkmenlere karşı uygulanmakta olan yok etme planları son bulacak.
Aziz şehitlerimizin hatıraları önünde saygıyla eğilirken ,Allahtan biz Türkmenlerde mücadele azmi vermesini dilerim .