Çağdaş Irak Türkmen Edebiyatı’nda Azerbaycan Şiirinin Yansımaları

Çağdaş Irak Türkmen Edebiyatı’nda Azerbaycan Şiirinin Yansımaları

Saygıdeğer Prof. Dr. Rasim Özyürek Hocamıza…

 

Hiçtir diyerim sevgisiz insan, mene kalsa,

Çatsızlara da bakış ederim can, mene kalsa.

Mecliste kızıldıran baha bir söz demisen sus,

Boş sohbetime vermirem imkân, mene kalsa.

Süleyman Rüstem (1906-1989), Azerbaycan.

 

Sevdin güzelin ilk görüşüne

Sen çalış eli boş, çiçeksiz

Gitme!

İlk görüş sevginin ilk-

Nağmesidir,

Çiçeksiz gitsen de, yüreksiz gitme!

Süleyman Rüstem (1906-1989), Azerbaycan.

 

Bize şair demezler cemiyetten yazmasak,

Azatlıktan yazmasak, saadetten yazmasak.

Kardeşlik dünyasında güneşten kuvvet alan,

Bu vatandan yazmasak, bu milletten yazmasak.

Dost ellerin yanında alınmaz açık olmaz

Kalemimiz kötüleşir ulviyetten yazmasak.

Gelin sevip sevilen yüreklere yol tapak,

Yüreğimiz paslanır muhabbetten yazmasak

Tapmacalı düğümlü sözlerine ihtiyaç

Hacalet çekmerik mi hakikatten yazmasak

Süleyman’ım bilirim hazinedir her yürek

Bize kalem yaraşmaz bu servetten yazmasak.

Süleyman Rüstem (1906-1989), Azerbaycan.

 

Soruşurum sevinçten:

Dünyada bu keder.

Felaket gam,

Keder,

Bu keder iniskil varken,

Bu boyda dünya

Canlı insan kalbine derken,

Hakkın var mı

Bele

Güler [y]üzlü

Sakit gözlü

Dayanasan?

Ne görelip

Ne yanasan

Resul Rıza (1910-1981), Azerbaycan.

 

Nice ses işitirem cevapta.

Nice sual,

Nice hayretli nida!

İnsan kalbi nice bigâne kalabilir,

İnsan kalbi derse eğer,

İnsanların derdini göre-göre,

Nice ileyim işidip

Nice ne yineyim

Hanisi saya hesaba gelir

İnsan derdinin

İnsan arzusunun

Çeşitti.

Resul Rıza (1910-1981), Azerbaycan.

 

Gül açtı inci inci

Ne küs menden ne inci

Ey gölümün sevinci

Gel barışmak vaktidir

*

Semeni hunca hunca

Düzerem yol boyunca

İncitme meni bunca

Gel barışmak vaktidir

*

Ağaçlar dövmelendi

Toprağa şallandı

Sakit göllerde dindi

Gel barışmak vaktidir

Medine Gülgün (1926-1991), Azerbaycan.

 

Muhabbette oldum naaşı,

[Y]üreğimde yandı başı.

Gözlerimin döndü yaşı,

Kaldım boğula-boğula.

Sensiz günüm talan oldu,

Yandım Kerem yalan oldu,

Kerpiç kerpiç viran oldu,

Ömrüm dağıla-dağıla.

Balaş Azeroğlu (1921-2011), Azerbaycan.

 

Men, sen, deniz.

Yine olak üçümüz,

Ellerimi gizledim

Saçının dalgasında,

Baḫıḳ göz işledikçe

Suların sehrasına

Siz, semirsiz.

Nusret Kesemenli (1945/6-2003), Azerbaycan.

 

Özümden özüme şikayetimdir

Sanat! Hakikati diyen sen oldun.

Dünyanı, dünyaya gösteren oldun

Temizlik- mesleğin, uçalık- tanır pek,

Hıyanet bilmemiş sanatın dili.

Uçalık aşkıyla yaşayanların

Mesleki, düzlükten od götürmeli!..

Bahtiyar Vahapzade (1925-2009), Azerbaycan.

 

Çokta uyunmasın ıtırıyla çimen

Benefşe, kızıl gül, nergis, yasemin.

Ne kadar ömrüm var diyeceğim men:

Güllerin kaşengi yanağındadır.

Kerim Faik (d. 1925), Azerbaycan.

 

İhtiyarlı insanın, iktidarı büyüktür,

Dağ ve karlı insanın iftiharı büyüktür,

Ağ rüzgârlı insanın arzuları büyüktür,

İnsanlığın kaldıran kanunları büyüktür….

Zirveler zirvesinde… Güneş himayesinde-

Saadet!

Liyakat!

Adalet!

Kabil İmamverdiyev (1926-2007), Azerbaycan.

 

Sığal kimi

Dünyanın başı üstten

Geçip gider sihirler.

Gecelerin gizlettiği güzelliği

Talip getirir sihirler.

İskender İtibar (1937-2017), Azerbaycan.

 

Güneş hiçbir kesten mükafet ummaz,

Bütün kainattır güneşe vatan.

Yanar küresinin bütün nurunu

Saçar her tarafı beraber ve

Tın!..

Halil Rıza (1932-1994), Azerbaycan.

 

Hayat sen

Ne garibesin?

Sen ay kimin baḫtın (baktın) mene

Sen gün kimin baḫtın (baktın) mene

Gözlerinin karasıyla

Güldü ömrümün baḫtı (baktı) mene.

Aylar geçer, iller geçer, aḫın olur

Yadlar gelir doğma olur

Baḫtın (baktın) olur

Muhabbetle öten ömür.

Naġıl olu.

Cabir Novruz (1933-2002), Azerbaycan.

 

Bu sözler hedef seçip

Nişan alır düz meni,

Ele bil ki, yuḫudan (uykudan)

Ayıldır bu söz meni.

Famil Mahdiyev (1934-2003), Azerbaycan.

 

Sakiye, badeyi gel günü getir mala mal

Etme tarih, zarurette hatadır ihmal

Taki, sır kerem olu ben, ileyim izhar kemal

Ben değilim. Bana lab beste perişan ehval

Eylemiş nutkumu bir tuttu makalın gamı elal

Kasım Zakir (1784-1857), Azerbaycan.

 

En büyük nimettir dünyada toprak

Sen ona secde kıl, okşa hürmetle.

Onun bitirdiği her gül, her yaprak,

Bize: ((Gel-gel)) deyir bir

Muhabbetle.

Zeynel Halil (1914-1994), Azerbaycan.

 

Gönlümün koşuna o tane hoştur.

Pervane yanması oda ne hoştur,

Soruştum dediler oda ne hoştur,

Sen rakibe gelsin sene gelen, gel.

İsmail Sadıklı (1898-), Azerbaycan.

 

Ömür yollarımda tutak el ele,

Hem yorulan bizik, hem yoran bizik.

Yollar aparmırki, bizi menzile,

Yolları menizle aparan bizik.

Zülfikar Aliyeve (1933-1998), Azerbaycan.   

 

Götürdüler yatırdılar

Oda dünya dünya bulut

Getirdiler yatırdılar

Dönse oda oda umut

Sabahattin Bayramov.

 

Her şeyi rüya,

Bir ben varım,

Elleriyle doğan

Gözleriyle acı duyan

Bir değil bu dünya

Yıldızla yıldızdır

Kayalarla kaya

Bir ben okuyan

Selahattin Batu (1905-1973), Azerbaycan.

 

 Dr. Rawyar Jabbari.

Kaynakça:-

* Türkmen Kültürel Takvimi, (Akt. Haz. Rawyar Jabbari), Tanıtma Bakanlığı, Bağdat, 1973.